ویک اینڈ پوئٹریسُرخ وائن ، فرنچ آلُو ہےزندگی کس قدر دیالو ہےچٹ پٹی میم کا نیا شوہرچوہڑ کانہ کا شیخ کُالو ہئتیری جیکٹ بلیک لیدر کیجیب میں ادھ پکا کچالو ہےگالیاں دے رہی ہے گِن گِن کریہ بڑی بی ، بہت ہی چالو ہےصرف اک بار تیرا نام لیاآج تک تلخ میرا تالو ہےوہ ترا چودھری جمال حسینجھوک ڈھڈیاں کا جمالو ہےاِس نئی آؤدی کا مالک توسانگلہ ہِل کا نائی ماہلو ہےرات ڈسکو میں رقص تھا جس کا[اِک قلندر کا سُرخ بھالو ہےسارے پٹواریوں کا شجرہ ایکہر کوئی ، ہر کسی کا خالو پےدل کی دِلّی کا مطلق العشاقراؤ مسعود گُل رسالو ہے۔ ۔ ۔ مسعود مُنّور ۔ ۔ ۔ ۔

دِل دیاں گلّاںکوئی پینڑ دی گل نہ پِوانڑ دی گلکریں اکھیں دے وچ اکھیں پانڑ دی گلرب نہیں لدھا ، چنّاں ، کیہ کریئےچل سوچیے یار منانڑ دی گلکدی آ ویہڑے ، بیہہ کے ٹاہلی تھلےکوئی کریئے جانڑ پچھانڑ دی گلراتیں رڑے تے لوئی وِچھا لویئےنہ کر رانگلی منجی تے وانڑ دی گلبُوہا رب دا مَل کے بیہہ جاویںکریں اُٹھ کے اوتھوں نہ جانڑ دی گلپشتو مار کے چھڈے بندوق مونہوںکدی سُنریں آ کسے پٹھان دی گلادھا پھُلکا تے اُتے اچار ہووےکدی سوچیں نہ کُکڑ پکانڑ دی گلاوکھا ہوویں نہ کدی مسعود سائیںچنگی ریہندی اے کم چلانڑ دی گل۔ ۔ ۔ مسعود مُنّور ۔ ۔ ۔ ۔

پریم دی تسبیرب نال گلّاں کرنا میں پنجابی وچروز دعاواں منگنا میں پنجابی وچانج لگدا جیویں رب دے بُوہے بیٹھا ہاںبُک بُک ہنجو رونا میں پنجابی وچجیہڑے دُکھ میں کلّا بیہہ کے پھولدا ہاںرب اگّے اوہ دھرنا میں پنجابی وچمیریاں گلّاں سُن کے رب ہس پیندا اےپنجابی وچ اگوں مینوں کہندا اےتُوں توبہ پنجابی وچ ہی کریا کرمیں تیرے نیڑے ہاں ، توں نہ ڈریا کر۔ ۔ ۔ درویش خانقاہی ۔ ۔